Je wordt op een trainingsrit vast wel eens gepasseerd door renners die in een tijdritpositie zitten. Aanpikken is onbegonnen werk. Het ziet er niet bepaald comfortabel uit, maar het gaat wel snel! Hoe snel ging ik onderzoeken. Niet in een windtunnel, maar gewoon door rondjes te rijden langs de dijk.

Het rondje is uitgezet. Langs de vaart heb ik geen last van auto’s of verkeerslichten. Ik kan het 6,2 kilometer lange rondje rijden zonder te stoppen en in alle bochten kan ik blijven trappen. Het weer is stabiel, ik draag m’n mooie Fiets-outfit met – uiteraard – aerodynamische overschoenen. Ik meet vier verschillende zitposities en rijd zes rondjes per positie. De eerste drie rondes probeer ik 175 watt aan te houden en daarna drie rondes aan 300 watt. Mijn cadans ligt tussen de 85 en 90 omwentelingen. Met de Canyon Aeroad CF SLX 9.0 meet ik de drie standaard raceposities. Handjes boven op het stuur, op de remgrepen en onder in de beugels. Deze lichte aero racer weegt amper 6,6 kilo en is al een zeer snelle racefiets. Om de strijd aan te gaan met een tijdritfiets is de Aeroad wellicht de beste optie. De laagvlieger van dienst is de Speexmax CF 8.0. Om een eerlijke strijd te garanderen zit er op beide fietsen hetzelfde rubber van Continental.