Fiets.nl mocht een paar weken rijden op de Specialized S-Works Aethos. Dit is een fiets waar een behoorlijk prijskaartje aanhangt. Hiervoor heeft Fiets een aantal weken uitgetrokken om deze fiets eens goed onder de loep te nemen. In de grootste maat (61) werd deze fiets getest, met een gewicht van 6,34 kilo op het display. In samenwerking met Findyourbike zijn de resultaten van deze test hieronder beschreven.
Collega Hans Becking testte vorig jaar al in oktober als een van de eersten de S-Works Aethos. De fiets was toen nog 1300 euro goedkoper, lang leve de bijwerkingen van corona! Zelden zagen we hem met zo’n big smile op de fiets zitten, ondanks dat hij de halve dag in de stromende regen reed. Maar ja, hij is een lichtgewicht profrenner en deze fiets past hem als een latex handschoen. Ik daarentegen ben maar een gewone wielertoerist, heel veel kilo’s zwaarder en ook nog eens een paar maten langer. Ik was benieuwd of mijn ervaring hetzelfde zou zijn. Is zo’n lichtgewicht klimfietsje ook een aanrader voor de ‘gewone’ liefhebber?
Wat is dat voor fiets?
“Hé, heb je weer een nieuwe testfiets? Wat is dat voor een ding?”, vroeg een fietsmaatje me. Voor hem pleit dat we al aan het rijden waren. Hij kon er dus niet even rustig omheen lopen. Voor de grap zei ik dat we dit keer een anoniem Chinees frame aan het testen waren. Vond hij interessant en geloofwaardig. 90 Kilometer later, op het marktplein van Hoorn kwam hij er pas achter dat ik op een van de duurste fietsen van Specialized zat en je voor de prijs van deze Aethos bijna drie keer zijn Reacto kon kopen. Ik vond het erg grappig. Want ik ben gewend geraakt aan logo’s met schreeuwerige koeienletters, opvallende aerokenmerken, zoefende hoge carbon velgen en bijzondere paintjobs die tegenwoordig schreeuwen: “Kijk mij eens mooi, nieuw en duur zijn!”
Specialized doet daar vaak vrolijk aan mee. Een Tarmac SL7 herken je op een kilometer afstand. Maar met de Aethos hebben ze een andere weg bewandeld. En niet alleen qua uiterlijk. Nee, de Aethos is best een gewaagd project. Gewaagd, omdat dit een hele prijzige fiets is, die dat van een afstand totaal niet uitstraalt. Alsof je een dikke Mercedes AMG koopt en zegt, zet er maar wat minder opvallende velgen onder. Oh, en dat logo met die ster mag er ook wel af!
Het is een fiets die niet meedoet aan de aero wedloop. Waarbij het niet gaat om snelheid, stijfheid en wattagewinsten. Geen moeilijk systeem met geïntegreerde kabels, die het onderhoud lastiger maken. Dit is een poging van de Amerikanen om de ultieme fiets-fiets te maken. Eentje waar je gewoon heerlijk op rijdt, zonder te kijken hoe hard je gaat. Genieten van het rijden zelf. Met zo min mogelijk poespas, maar ook zo min mogelijk gewicht. Want dat is waar deze fiets vooral in uitblinkt. Mijn maat 61 klokt net even boven de 6 kilo. Met zwaardere banden dan af-fabriek (geen Cotton uitvoering), dubbelzijdige vermogensmeter en een fietscomputermount op het stuur. Het kan dus nog lichter.
Techniek
Op dat plein in Hoorn stonden een Reacto, een Propel, een Sytemsix en deze Aethos op een rij. De hoofden draaiden om, vooral om naar die snelle aerobakken met hun hoge velgen te kijken. De Aethos viel niet-kenners totaal niet op. Maar kijk je wat langer, dan zie je hoe geweldig mooi deze fiets is gemaakt. De remleidingen lopen vanuit het stuur naar frame en voorvork. Daar verdwijnen ze supernetjes in een geleider. De vork is een plaatje, de Alpinist CLX Disc wielen zijn belachelijk licht en sterk. 1248 gram en geschikt tot 125 kilo! Handgemaakt, met DT Swiss spaken en body, Roval naven, carbon velgen met 33mm hoogte en een binnenbreedte van 21mm. Ze lopen echt als een zonnetje, heerlijk. Mag ook wel, want een los setje kost maar liefst 2600 euro.
Maar het frame is het echte kunststukje. Een maat 56 weegt slechts 585 gram. Dat is bizar licht, maar niet uniek. Wel uniek is dat ze dit in massa-productie kunnen en dat de gewichtslimiet op 125 kilo ligt. Ze hebben er dus alle vertrouwen in dat de fiets ondanks het geringe gewicht toch voldoende sterk is. Het bracket bevat een set Dura-Ace lagers, met schroefdraad (Hoera!), om de 52-36 (doet u mij maar liever 50-34) Dura-Ace crank te borgen. Die is voorzien van een dubbelzijdige vermogensmeter. Tof, maar voor een fiets-fiets waar het niet om snelheid gaat, zou die er voor mij niet per se op hoeven.
Het frame is werkelijk prachtig (ok, subjectief) gespoten. In een soort half weggeschuurde paarse kleur. Die heel goed past bij de goudkleurige decals. Door de verf heen zie je nog wat van het carbon. Op deze fiets moet je even goed zoeken naar het merk. Geen Specialized of S-Works in schreeuwletters of de schuine buis. Een heel subtiel S-Works logo op de bovenbuis verklapt het merk. Het typeplaatje vind je alleen aan de binnenkant van de voorvork. Ook al zo’n fraai detail.
De fiets is, uiteraard, verder ook afgemonteerd met toponderdelen. Een superlichte zadelpen, S-Works Power zadel, carbon stuur uit eigen stal en een lekker Supacaz stuurlint. Zelfs de steekassen zijn mooi! We zijn ondertussen gelukkig zover dat fietsen met schijfremmen er ook mooi en sierlijk uit kunnen zien. Daar is deze fiets het levende bewijs van.
Praktijk
Maar dan de praktijk. Een fiets zo licht als deze, in een maat 61 voor een gast van 100 kilo. Gaat dat werken? Voel je dat überhaupt? Deze fiets is twee kilo lichter dan de meeste andere fietsen waar ik op rijd. Maar op het totaalgewicht van renner/fiets is dat bijna te verwaarlozen. Op pad dus maar, om dat zelf te ondervinden.
Ik geef toe. De eerste meters vond ik best spannend. De Aethos kost in deze uitvoering 13 mille! Die wil ik graag weer in 1 stuk inleveren bij de importeur. De eerste trap voel je direct het gewichtsverschil. Het is bijna niet te beschrijven. Zo lichtvoetig, het stuurt zo licht, maar ik voel ook duidelijk dat het niet het stijfste frame uit de S-works stal is. Vreemd genoeg verdwijnt dat laatste gevoel als eerste. Na een paar kilometer ben je gewend aan wat speling onder de kont. Dat de zadelpen er een heel end uit moet maakt de boel natuurlijk ook niet stijver. Maar na een paar kilometer voel je dat eigenlijk niet meer. Wat overblijft is comfort, heerlijk. En deze fiets loopt als niet een renpaardje, maar als een veulentje dat voor het eerst in de wei mag. Dat voel je natuurlijk vooral bij het omhoog gaan. En zeker als je uit het zadel komt. Een gooi- en smijtfietsje is het. Haaks de bocht door, even aanzetten en je bent weer op snelheid.
Ik leg de fiets in de achterbak (durfde hem niet op de fietsdrager te zetten) en rijd richting de Posbank. Daar komt hij pas echt tot zijn recht. Je voelt dat de combinatie van zo’n licht frame en de topwielen gemaakt zijn voor het betere klimwerk. Schakelen gaat uiteraard probleemloos. De 11-speed Di2 uitvoering van Dura-Ace is het beste wat er op de markt te koop is. De vermogensmeter is gekoppeld aan mijn fietscomputer en ik trek even lekker door naar boven. Een nieuw PR. Sta ik nog steeds niet mee in de top 1000, maar dat ligt aan mij.
Dan naar beneden. Oei, dat is even wennen. Daar merk je toch echt wel dat dit frame in deze maat wat minder stijf is dan de moderne aerobakken van tegenwoordig. Ik denk echt dat het veel te maken heeft met de framemaat. De balhoofdbuis is in deze maat 61 ruim 20 centimeter hoog. Dat is bijna 7 centimeter langer dan bij een maatje 54. Uiteraard levert dat meer flex op. Vergeleken met een fiets van 10 jaar terug rijdt deze Aethos alsnog prima naar beneden, maar voor mij zit de kracht toch vooral in het omhoog fietsen en in het heerlijke comfort op lange ritten.
Kopen?
Poe, hij kost 13 mille hè. Dat is dertienduizend euro!! Voor een fiets, niet eens een elektrische. Eigenlijk te gek voor woorden. Maar Specialized is hier allang geen uitzondering meer in. En ze gaan als warme broodjes over de toonbank, dus kennelijk is er een markt voor. Stel dat ik niet op een euro meer of minder hoefde te kijken, zou ik hem dan kopen? Nee, dan zou ik toch eerder voor de SL7 gaan. Ik houd toch teveel van die rappe clubritjes en het keiharde gevoel van een aerofiets. Maar mocht ik 3 maten kleiner en 30 kilo lichter zijn, dan zou deze Aethos hoog op mijn wensenlijstje staan! En sowieso dubbele kudos voor het merk dat fietsen maakt waar lange Hollanders ook op passen.
Dit artikel is geschreven door onze partner Fiets.
