Koop je een veldritfiets, dan is-ie ‘uit de doos’ al meer dan behoorlijk. Toch zijn fietsen van de profs vaak net even anders. Subtiele details, slimme trucjes en grammen jagen waar het kan. Als veldritfreak en materiaalnerf tune ik mijn rollende winterliefde steevast met de nodige upgrades. Hoe maak je van een showroombolide een pro-like? Ik ging aan de slag met de Specialized Crux Comp.
Veldritfiets tunen
Het grootste verschil tussen een fiets uit de winkel en een bolide uit de service course zit ‘m in de banden. Een crosser rijdt met tubes. Altijd en overal. Tubes zijn niet handig, meestal duur en bovendien tijdrovend om te monteren. Ook heb je er specifieke wielen voor nodig en is de beschikbaarheid en verkrijgbaarheid vaak minimaal. Allemaal niet echt ideaal. Waarom dan toch tubes? De soepelheid van zo’n zijden worst is niet te evenaren. Ook zit een tube vastgelijmd op de velg, waardoor je beter door de bocht rolt. Een crosser rijdt namelijk met lage bandenspanning, zo’n 1,2 tot 1,8 bar. Doe je dit met binnenbanden, dan sta je binnen de kortste keren aan de kant met een plakset en een moraalbreuk.
Ik monteer een set Hunt-wielen met Dugast-tubes, dat al jaren een soort alleenheerser is op de kleine crossmarkt. Alle tubes wegen ongeveer hetzelfde. De breedte is gereguleerd en altijd 33 millimeter. Ook het profiel is nauwelijks anders bij diverse merken. De basis, het karkas – het bruine gedeelte – maakt het verschil tussen soepel sturen en ‘het kan even duren’.
Gewicht
Modder is zwaar, zodra dit zich begint op te hopen, is het einde zoek. Je kunt dan ook maar beter aan de start staan met een zo’n licht mogelijk karretje. De wielwissel van aluminium naar carbon en van bandjes naar tubes betaalt zichzelf niet alleen uit in grip, maar ook bij het hanteren van de weegschaal. Een crosstube weegt circa 375 gram. De standaard buiten- en binnenband samen klokken 690 gram op de weegschaal. Doe dit keer twee en reken er ook nog bijna 0,5 kilo winst voor de wissel van de carbon wielset bij en we zitten aan een kilo winst. Een kilo is zoveel als een pak suiker. Maar het gevoel in de fiets verandert volledig. Met name een lichter voorwiel doet wonderen.
Om de fiets nog wat verder af te slanken ruilen we zo’n beetje alles wat van aluminium is in voor carbon. Stuur en stuurpen komen van Ritchey. Een enorme bonk carbon doet dienst als stuurpen. Niet eens lichter, wel stijver. Het is ook een van de stijfste stuurpennen op de markt. Aanzetten zal nooit meer hetzelfde zijn. Stuur, zadel en zadelpen samen zijn zo’n 380 gram lichter dan het origineel. Met het wisselen van de standaard cassette voor een lichter exemplaar is de totale gewichtswinst ruim 1,5 kilo. Dat is het verschil tussen een nette crosser en een wedstrijdbeest.
Moraalmodus
Van een lichte fiets krijg je moraal, dat is zeker. Maar van een mooie fiets, of beter nog, een fiets die de concurrent mooi vindt krijg je pas echt een steuntje in de rug. Precies daarom vervangen we het stuurlint en de remschijven voor een modelletje uit de kauwgomballen-automaat. Bont en blauw, fel van kleur. Passend bij het roze Specialized-frame en bovenal gewoon kicken!
Wat merk je van al deze wijzigingen? Met name de stijfheid in stuur en stuurpen wanneer je uit het zadel komt valt op. De tubes die schuiven over het gras en vervolgens net zo makkelijk de grip weer terugvinden zijn een gamechanger. Het feit dat een stootlek net even wat minder snel om de hoek komt kijken is een prettige bijkomstigheid. Kun je met een crosser uit de doos zo het bos in? Tuurlijk. Heb je wedstrijdambities, zet dan de wielen boven aan de prioriteitenlijst.
Bekijk hieronder hoeveel gewicht je kunt besparen.
Dit is een artikel van onze partner fiets.nl, geschreven door Rob Meeuwessen.
